ANAΛΥΣΑΜΕ στο κεντρικό σχόλιο της στήλης, χθές, ότι στην ιστορία που λέγεται “Αναγέννηση” διαχρονικά τον καθοριστικό ρόλο για την καλή ή κακή πορεία της έπαιζε πάντα η διοίκηση. Αυτοί δηλαδή που είχαν τα ηνία καθόριζαν με τη δράση τους και την διαδρομή της αν θα ήταν προς τα πάνω ή προς τα κάτω.
ΕΞΗΓΗΣΑΜΕ με νούμερα πως η λεγόμενη συμπαράσταση ήταν πάντα μικρή στα ίδια επίπεδα, ιδιαίτερα απο το 2000 και μετά όταν άρχιζε σταδιακά το “αραίωμα” των φιλάθλων απο τα γήπεδα της χώρας και φυσικά και της Καρδίτσας. Το γιατί άδειασαν τα γήπεδα, επίσης το χουμε αναλύσει πάμπολλες φορές. Τηλεόραση, υπερπροβολή, υποβάθμιση προϊόντος, στοίχημα, αναξιοπιστία…
ΟΛΑ λοιπόν όσα έγιναν στην Αναγέννηση, είτε θετικά είτε αρνητικά, ήταν αποτέλεσμα του τρόπου διοίκησης. Τα υπόλοιπα είναι “άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”. Απειρες φορές αυτή η στήλη αλλά και η εφημερίδα κατέδειξαν την αναγκαιότητα συμμετοχής. Πάλεψαν γι’ αυτή, με όλες τις δυνάμεις τους.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ μάλιστα πριν οδηγηθεί στην έξοδο ο Μπούρμπος κι αναλάβει τα ηνία ο λατρεμένος Γερμανικός… “επενδυτικός κολοσσός” γράφαμε εδώ (με νούμερα πάλι και τεκμηριωμένη ανάλυση) τι πρέπει να γίνει ώστε να συνεχιστεί και να βελτιωθεί αυτή η διαδρομή που είχε ξεκινήσει ο σύλλογος από το ‘11 μέχρι το ‘17.
ME 800 διαρκείας, έναν καλό μέσο όρο εισιτηρίων, μια στοιχειώδη συμπαράσταση απο όλους τους θεσμικούς φορείς της πόλης, βελτίωση των υποδομών (η ομάδα έπαιζε σε άθλιο δημοτικό στάδιο και έφτιαξε ολομόναχη προπονητήριο) ενα σχετικά καλό χορηγικό πρόγραμμα και γενικώς μια θετική διάθεση, θα είχαν διασφαλίσει την μακροημέρευση στο προσκήνιο του ελληνικού ποδοσφαίρου…
ΑΠΟ ΤΗΝ στιγμή μάλιστα που βρέθηκε ένας άνθρωπος να διαθέτει την “τρέλα” να τραβάει μπροστά, ν’ αφιερώνει όλη του την ημέρα, τις ικανότητες να τη “χτίζει” με τρόπο εξαιρετικό (όπως το μαρτυρούν τ’ αποτελέσματα), η σταθερή πορεία της Αναγέννησης θα συνεχιζόταν. Και όσο θα παρέμεινε εκεί στη δεύτερη εθνική, πάντα θα ήταν όλο και πιο κοντά στο να σβήσει τον μεγάλο και διαχρονικό “πόθο” της ανόδου… Αυτόν τον άνθρωπο τον έδιωξαν…
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ λοιπόν και μάλιστα τεκμηριωμένες υπήρχαν. Όπως και οι συνθήκες και τα πρόσωπα να συνεχίσει ν’ αναπτύσσεται τέτοια προσπάθεια. Αλλά η παγιωμένη νοοτροπία της μή συμμετοχής, η γνωστή Ελληνική (κι όχι μόνο Καρδιτσιώτικη) στάση να παρακολουθούμε… εξ αποστάσεως τα όσα μας αφορούν δεν άλλαξε.
ΟΥΤΕ θ’ αλλάξει ποτέ. Οπότε, ο,τι γίνεται κάθε φορά και στην ομάδα αυτή και γενικότερα θα εχει να κάνει πάντα απο κείνους που τραβάνε το κουπί…
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ
