Ιστορική έδρα του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα ανακήρυξε την τοπική κοινότητα Μεσενικόλα το δημοτικό συμβούλιο με ομόφωνη απόφασή του. Στο πλαίσιο της απόφασης αυτής μάλιστα, προωθείται αίτημα προς το Συμβούλιο Τοπωνυμιών και το Υπουργείο Εσωτερικών για τον ορισμό της ιστορικής έδρας.
Το σώμα ενέκρινε επίσης να τοποθετηθούν ανάλογες πινακίδες στην είσοδο και την έξοδο της κοινότητας και στο κοινοτικό γραφείο, να αναφέρεται σε όλους τους χάρτες και τα έντυπα προβολής του Δήμου και να σχεδιαστούν πολιτιστικές διαδρομές με ανάλογη σήμανση.
Στην εισήγησή του αρχικά, ο Δήμαρχος Λίμνης Πλαστήρα κ. Παναγιώτης Νάνος, αναφέρθηκε στις διατάξεις της νομοθεσίας που επιτρέπουν τον ορισμό μιας κοινότητας ως ιστορική έδρα Δήμου, εφόσον συντρέχουν σχετικοί ιστορικοί λόγοι.
Οικονομικό και διοικητικό κέντρο
Όπως υπογράμμισε ο κ. Νάνος, ο Μεσενικόλας είναι από τα ιστορικά κεφαλοχώρια των Αγράφων, με συνεχή και αδιάλειπτη ιστορία η οποία είναι ζώσα από τα χρόνια της Αρχαιότητας μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη συμμετοχή των Μεσενικολιτών σε όλους τους Εθνικούς Αγώνες και για την ελευθερία, καθώς και στην ισχυρή οικονομία που ανέπτυξε από την αμπελοκαλλιέργεια και την εμπορία των φημισμένων κρασιών Μεσενικόλα, η οποία τον ανέδειξε σε τοπικό οικονομικό και διοικητικό κέντρο.
«Ζει στη σκιά του παρελθόντος»
Παραθέτοντας ορισμένα ιστορικά δεδομένα ο Δήμαρχος επισήμανε: «Μετά την Θεσσαλική επανάσταση του 1878, η οποία οδήγησε στην απελευθέρωση και την ένταξη στον εθνικό κορμό, σχηματίζονται οι δήμοι και η κοινότητα γίνεται η πρωτεύουσα του Δήμου Νεβροπόλεως. Οι κοινότητες που δημιούργησαν το δήμο οι περισσότερες είναι ίδιες που σήμερα, αποτελούν το Δήμο λίμνης Πλαστήρα, ήτοι το Βουνέσι (Μορφοβούνι), Κερασιά, Στουγκο (Κρυονέρι), Μπεζούλα (Πεζούλα), Σερμενίκο (Φυλακτή) , Νεοχώρι, Πορτίτσα, Αγ. Γεώργιος, Μπλάσδο (Μοσχάτο) και Ιερά Μονή Κρυεράς Πηγής (Μονή Κορώνας).
Το φυσικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον άλλαξε ριζικά το 1959 με τη δημιουργία της λίμνης Πλαστήρα, οπότε διαμορφώθηκε ένα νέο, εντελώς διαφορετικό τοπίο. Στο διάβα του χρόνου προστέθηκαν ο Μπελομίτης και η Καρύτσα που ανήκαν στην Ευρυτανία, ενώ η Πορτίτσα και ο Άγιος Γεώργιος αποσχίστηκαν. Με την δημιουργία των νέων οδικών αξόνων Μητρόπολη –Μοσχάτο –Τσαρδάκι και Μητρόπολη –Μορφοβούνι, ο Μεσενικόλας και το Μορφοβούνι τέθηκαν εκτός τουριστικού ενδιαφέροντος και σταδιακά ζουν στο περιθώριο της τουριστικής ανάπτυξης. Ειδικά τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξε εγκατάλειψη και παρακμή, μεγάλο μέρος των αμπελιών εγκαταλείφθηκε, ο πληθυσμός συρρικνώθηκε, τα σχολεία έκλεισαν και ο Μεσενικόλας ζει στη σκιά ενός παρελθόντος που ξεθωριάζει με την πάροδο των ετών».
Στόχος η αντιστροφή
της φθίνουσας πορείας
Επιδίωξη της Δημοτικής Αρχής, είναι μέσα από τους σχεδιασμούς της, να αντιστραφεί η φθίνουσα πορεία. Μάλιστα όπως χαρακτηριστικά υπογράμμισε ο κ. Νάνος, στο πλαίσιο του Πολυκεντρικού Δήμου που σχεδιάζει η Δημοτική Αρχή, επιχειρεί να μετατρέψει τις κοινότητες σε μέρος μιας «ανοιχτής πόλης», όπου κάθε χωριό θα έχει ρόλο μοναδικό, με βάση και την ιστορικότητα του
«Σε αυτό. το νέο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής Ανάπτυξης, ο Μεσενικόλας δικαιωματικά αναδεικνύεται ως οικονομική, παραγωγική και ιστορική έδρα του Δήμου για την αμπελοκαλλιέργεια. Επιπλέον πιστεύουμε ότι πρέπει να αναγνωριστεί ως ιστορική έδρα του Δήμου Λίμνης Πλαστήρα, για συμβολικούς και ουσιαστικούς λόγους» σημείωσε κλείνοντας.
