ΘΑ ΧΟΥΜΕ να λέμε και να γράφουμε, λοιπόν, μέχρι να επανέλθει η Αναγέννηση στο φυσικό της χώρο που είναι το γήπεδο ποδοσφαίρου! Εχουμε χρόνο απεριόριστο για εμπεριστατωμένες αναλύσεις και αναφορές που θ’ αναδείξουν κι άλλες πτυχές και θα φωτίσουν περισσότερο όλη τη διαδρομή των τελευταίων ετών…
ΚΙ ΟΠΩΣ γνωρίζουν άπαντες, (απο την πράξη κι όχι από τις κουβέντες) εδώ δεν έχουμε καμία εξάρτηση, ούτε κανένα βαρύδι, οπότε όλα όσα γράφουμε, είναι δίχως περιστροφές και υπεκφυγές. Μπάμ και κάτω, ευθέως και ωμά. Οπως τα βλέπουμε…
ΣΤΟ ΧΘΕΣΙΝΟ σχόλιο της στήλης σταθήκαμε στη θλίψη και στο κλάμα πολλών για την απενεργοποίηση της Αναγέννησης. Εχει πλάκα να βλέπεις κι εκείνους που ευθύνονται γι’ αυτή την κατάντια να το παίζουν “θλιμένες χήρες”! Είναι να γελάς….
ΘΑ ΜΕΙΝΩ σ’ ένα μήνυμα που έστειλε ενας φίλος που ζει εκτός Καρδίτσας. Απο τους πολλούς συντοπίτες που οι καταστάσεις τους ανάγκασαν να ξενιτευτούν από τον τόπο τους. Απ’ αυτούς τους ανθρώπους άλλωστε παίρνεις θετική ενέργεια και αγάπη γιατί ζουν μακριά και λόγω αποστάσεως δεν φθείρονται με τα καθημερινά…
ΕΓΡΑΨΕ λοιπόν ο φίλος μ’ αφορμή την απόσυρση της Αναγέννησης απο τα εθνικά πρωταθλήματα: «Η Καρδίτσα πήρε μαζί της στον πάτο και την ΑΣΑ. Το μόνο κομμάτι της που επέπλεε. Ολοι εμείς οι ξενιτεμένοι, άρρωστοι μαζί σου, θα κλαίμε για σένα. Πότε από λύπη πότε από χαρά όσο ζούμε…»
ΠΕΡΑ απο την πραγματική συγκίνηση που βγάζει αυτή η τοποθέτηση (ούτε καν το όνομά του ανέφερε ο άνθρωπος για να πάρει “δόξα” και πουλήσει…δηθενιά), περιγράφει απόλυτα την πραγματικότητα! Και έρχεται αυτή η τοποθέτηση να ταιριάξει και να εφαρμόσει γάντι σ’ αυτό που τούτη εδώ η εφημερίδα έγραφε επι… χρόνια ολόκληρα!
OTI η Αναγέννηση παρέμενε ψηλά καθ’ υπέρβαση των δυνατοτήτων της πόλης και χάρη στην ενέργεια συγκεκριμένων ανθρώπων που κατα καιρούς έμπαιναν μπροστά, κατέθεταν χρήματα, χρόνο και ψυχή και της έδιναν οξυγόνο…
ΧΩΡΙΣ την παραμικρή βοήθεια απο τους λεγόμενους “φορείς”, ισα ίσα σε κάποιες περιπτώσεις και με απίστευτα εμπόδια και τρικλοποδιές… Μην πάτε μακριά, δείτε την περσινή ιστορία με το γήπεδο…
H MONH ασπίδα προστασίας για την Αναγέννηση υποτίθεται ήταν η συνοχή της φίλαθλης κοινότητάς της. Και φυσικά ο “ΝΕΟΣ ΑΓΩΝ” που ούρλιαζε και μάχονταν σε κάθε συνθήκη. Απο την στιγμή που κατάφεραν κάποιοι να διασπάσουν, να σκορπίσουν μιζέρια και διχόνοια και στον κόσμο, τότε τα πάντα ήταν εύκολα γι’ αυτούς να φέρουν το σύλλογο που μας μεγάλωσε στον απόλυτο πάτο!!!
ΘΕΟΔΟΣΗΣ ΚΑΤΣΑΡΑΣ
