Τέλος και επισήμως τα εκδοτήρια στη Δυτική Θεσσαλία, κλείνει και το εκδοτήριο του Σταθμού ΟΣΕ της Καρδίτσας.
Ένα ακόμη «χτύπημα» έρχεται για τον εγκαταλελειμμένο σιδηρόδρομο, από τα πολλά που έχει δεχθεί, με αποκορύφωμα τα τελευταία έτη εξαιτίας της αδιαφορίας, της διαφθοράς και της αμέλειας, βιώνοντας μάλιστα οι πολίτες δυσβάστακτες τραγωδίες (Τέμπη, πλημμύρες Ντάνιελ).
Ειδικότερα, όταν πληροφορούμαστε ότι το κλείσιμο των εκδοτηρίων έρχεται ως απόφαση για τον «εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου» στην Ελλάδα (ή τη βελτίωση, βάλτε όποια λέξη εσείς επιθυμείτε), έστω και η ελάχιστη λογική χάνεται μέσα σε αυτή τη «σκηνοθετημένη» πραγματικότητα.
Αντί λοιπόν να μιλάμε για… ελεύθερη πτώση του δικτύου, ονοματίζουμε την κάθε νέα αλλαγή ως ανάγκη για τη… βελτίωση των υπηρεσιών του σιδηρόδρομου. Από τα συχνά δρομολόγια, τον πολύ κόσμο και τη νεολαία που ανέμενε το τρένο να πάει σε κοντινές παραλίες, σήμερα βρισκόμαστε στο λουκέτο, στους άδειους χώρους, στην απόλυτη ησυχία η οποία σπάει μόνο από κάποια αισιόδοξα, σκόρπια γέλια παιδιών που παίζουν εκεί δίπλα.
Φθάσαμε σε σημείο να χρησιμοποιούμε τον ΟΣΕ με… λεωφορεία, σε δρομολόγια με δεκάδες… απρόοπτα, καθυστερήσεις και πελάτες να περιμένουν καρτερικά να ικανοποιηθούν στις μετακινήσεις τους.
Επικρατεί πάντως και μια «αφωνία» στην Καρδίτσα σχετικά με αυτά τα θέματα, και παρότι ο κόσμος δηλώνει αγανακτισμένος, ούτε προσπάθεια γίνεται από τα πολιτικά πρόσωπα να προσεγγίσουν το ζήτημα, ούτε ως τοπική κοινωνία ζητάμε εξήγηση από το Υπουργείο Μεταφορών. Ενδεχομένως, η περιβόητη φράση «προστιθέμενη αξία» που ακούμε συχνά για οτιδήποτε, κάπου ξεχάστηκε στο… δρόμο όσον αφορά τα δύσμοιρα τρένα της χώρας μας.
Που να επεκταθούμε και σε δυσκολίες των ηλικιωμένων με την εύρεση πληροφοριών στο διαδίκτυο… Τώρα ιδίως που χάθηκε η φυσική παρουσία υπαλλήλων στα εκδοτήρια.
Δ.Γ.
