Βαδίζοντας στο πολυταραγμένο έδαφος μετά το πέρασμα της κακοκαιρίας, ανάμεσα στα χαλάσματα σπιτιών ή χώρων που μέχρι πρότινος ήταν η δουλειά κάποιου ή κάποιων, διακρίνουμε ότι η ζωή κάπως συνεχίζεται. Κινείται έστω λαβωμένη, ακόμη και με απώλειες μη αναπληρώσιμες.
Έτσι, μέσα από τη συνεχή προσπάθεια των πληγέντων να αποκαταστήσουν τον αγνώριστο τόπο τους, και τα εναπομείναντα ζώα τους να αποτελούν απάντηση για ένα διαρκή αγώνα, θα βρίσκονται οι ίδιοι και πάλι εδώ αύριο. Με ή χωρίς τον ίδιο αριθμό ζωντανών, με λιγότερα ίσως υπάρχοντα κοντά τους, αλλά σίγουρα όρθιοι για να δημιουργήσουν νέες εμπειρίες, να θέσουν ξανά βάσεις, ακόμη κι αν η επανεκκίνηση φαντάζει γρίφος δίχως ορατές λύσεις.
Δ.Γ.
