«Η πολιτική ηγεσία του τόπου κρίθηκε κατώτερη των περιστάσεων σε ότι αφορά το μεγάλο έργο του Αχελώου που θα εξασφαλίσει τη βιωσιμότητα της Θεσσαλίας.
Ο μεν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας αποδείχτηκε εμμονικός στις ιδεολογικές του αγκυλώσεις, ο δε πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης φοβικός στους οικολόγους και τους Αιτωλοακαρνάνες. Με εξαίρεση δε τους αγρότες των μπλόκων που έθεσαν το θέμα τόσο στον Αλέξη Τσίπρα όσο και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, η τοπική ηγεσία της Θεσσαλίας, αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού και λοιποί φορείς, όπως εμπορικός κόσμος, επιμελητήρια κυβερνητικοί βουλευτές αποδείχτηκαν επίσης κατώτεροι των περιστάσεων».
Η δήλωση αυτή του Κώστα Γκούμα του πρώην προέδρου του ΓΕΩΤΕΕ και μέλους της ΕΔΥΘΕ αποτυπώνει ανάγλυφα τα συναισθήματα των Θεσσαλών μετά την ολοκλήρωση των επισκέψεων στη Θεσσαλία του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και του πρωθυπουργού με μία εβδομάδα διαφορά σε Καρδίτσα και Λάρισα αντίστοιχα, για το έργο αυτό που θα δώσει λύση στο τεράστιο θέμα της κλιματικής κρίσης και της ερημοποίησης του θεσσαλικού κάμπου.
Αξίζει πάντως να τονιστεί ότι κάποιες θετικές εξελίξεις στο θέμα του υδατικού προβλήματος της Θεσσαλίας προκύπτουν από την παρουσία του μισού υπουργικού συμβουλίου στη Θεσσαλία, τόσο για τον Αχελώο με την ένταξή του στο ΣΛΑΠ και στο ΕΣΕΚ όσο και για το φράγμα Μουζακίου.
Ιδιαίτερα σε ότι αφορά το θέμα της ένταξης της μελέτης του φράγματος Μουζακίου ο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας του ΥΠΑΑΤ Δημήτρης Παπαγιαννίδης μας διαβεβαίωσε ότι θα ενταχθεί στο ΠΑΑ κάτι το οποίο πιθανό θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός σε προεκλογική του επίσκεψη πιθανόν στην Καρδίτσα.
Ο κ. Παπαγιαννίδης διευκρινίζει ότι και η ένταξη του έργου του Αχελώου στο νέο ΣΛΑΠ είναι πολύ πιθανό να εγείρει νέες προσφυγές οικολογικών οργανώσεων στο ΣτΕ.
Σημειώνει ωστόσο πως υπάρχει δεδικασμένο θετικό για την περίπτωση της μεταφοράς νερού από το Νέστο στην Ξάνθη, όπου το ανώτατο συνταγματικό δικαστήριο της χώρας απεφάνθη το 2020, πως λόγω της υφαλμύρωσης της πεδιάδας της Ξάνθης και για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος της περιοχής επιτρέπεται η μεταφορά νερού που βρίσκεται σε περίσσεια από ένα υδατικό διαμέρισμα σε άλλο όπου υπάρχει έλλειμμα.
Είναι προφανές λοιπόν ότι υπάρχουν νομικά ερείσματα προκειμένου το πολύπαθο έργο του
Αχελώου να ξεμπλοκαριστεί από τα γρανάζια των δικαστικών αιθουσών. Για το δε φράγμα Μουζακίου καταλήγει πως είναι έργο απαραίτητο και για την αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής, όπως και το φράγμα του Ενιπέα στη Σκοπιά που προχωρά με ΣΔΙΤ. Για το Μουζάκι απλά υπάρχουν προβλήματα με τις απαλλοτριώσεις και η ένταξη του στο Ταμείο Ανάκαμψης θα δημιουργούσε θέμα στην απορρόφηση των κονδυλίων που επιβάλλεται να είναι άμεση και για αυτό επελέγη η ένταξή του στο ΠΑΑ.
Τέλος ο κ. Παπαγιαννίδης θεωρεί πως ακόμη και αυτά τα 250 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού που προβλέπεται να μεταφερθούν από τον Αχελώο στο θεσσαλικό κάμπο δεν επιλύουν το υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας που ερημοποιείται με ταχείς ρυθμούς.
Για το λόγο αυτό πρέπει πέρα από το Μουζάκι να προχωρήσουν και τα άλλα μεσαία φράγματα όπως αυτό της Πύλης, της Αμυγδαλέας, του Νεοχωρίτη, του Ληθαίου, του Αγιονερίου κλπ., ενώ ίσως απαιτηθούν τα 600 εκατομμύρια κυβικά μέτρα που προέβλεπε η αρχική μελέτη για τον Αχελώο για να καλυφθεί το υδατικό έλλειμμα της Θεσσαλίας.
