Του Δρα Μοχάμεντ Νταράουσε
Απόσπασμα από το άρθρο για το βαμβάκι του Δρα Μοχάμεντ Νταράουσε προϊστάμενου Κέντρου Ταξινόμησης και Ποιοτικού Ελέγχου Βάμβακος Καρδίτσας:
“Σχετικά με το μέλλον, η βαμβακοκαλλιέργεια φαίνεται να μπαίνει σε νέα φάση αυξημένων απαιτήσεων, για ποιότητα-τυποποίηση, πιστοποίηση, αλλά και για το περιβάλλον. Πέρα από τις νέες αυτές τις απαιτήσεις για ποιότητα…, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα φαίνεται να ενσωματώνεται σταδιακά ως μια νέα απαίτηση για το παραγόμενο προϊόν, καθόσον η ζήτηση της αγοράς κυρίως από τους τελικούς χρήστες αυξάνεται συνεχώς σε τέτοιο προϊόν, και αυξάνεται επίσης η ζήτηση της αγοράς σε οργανικό ή οικολογικό βαμβάκι.
Λαμβάνοντας κανείς υπόψη τις παραπάνω απαιτήσεις της αγοράς, τις απαιτήσεις της νέας ΚΑΠ, της πράσινης συμφωνίας και το αυξημένο κόστος παραγωγής, κατανοεί ότι το προϊόν μπαίνει σε μια νέα φάση που απειλεί τη βιωσιμότητα της καλλιέργειας, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα στήριξής της. Ο συνεργατισμός ως μια απαιτούμενη προϋπόθεση για την αλλαγή κατεύθυνσης στην παραγωγική διαδικασία και για τη δημιουργία νέας προοπτικής για το προϊόν, δεν φαίνεται να έχει πείσει τα μέλη της αλυσίδας.
Αυτό που έχει σημασία είναι, να αποφασίσει η Ελλάδα κατά πόσο αυτό το προϊόν είναι απαραίτητο για την εθνική και αγροτική οικονομία, αλλά και για την εργασία για να πάρει τις αποφάσεις στήριξης του προϊόντος, στο πλαίσιο μιας αγροτικής πολιτικής που θα μεταβεί από τις θεωρητικές προσεγγίσεις και στρατηγικές σε κάτι πρακτικό, εφαρμόσιμο και αποδεκτό από όλα τα μέλη της αλυσίδας, αγνοώντας το πολιτικό κόστος που πολλές φορές επηρεάζει αρνητικά τις τελικές αποφάσεις.”
