Εμβληματική μορφή, στρατηγός, καρδιά και ψυχή του αγροτικού κινήματος και των αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Αυτός ήταν ο Βαγγέλης Μπούτας…
«Άστα αυτά, όχι εμένα, για το κίνημα γράψε» θα αναφωνούσε ο ίδιος αν μπορούσε να διαβάσει τις προηγούμενες γραμμές, για να προσθέσει: «το κίνημα έχει σημασία»!
Γιατί το αγροτικό κίνημα ήταν τόσο πολύτιμο για τον ίδιο, που το έβαζε πάνω ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό. Σεμνός, αυθεντικός και ακούραστος αγωνιστής για τα δίκαια αιτήματα της αγροτιάς. Αγρότης και ο ίδιος άλλωστε, εξέφραζε τα προβλήματα και την αγωνία της μικρομεσαίας αγροτιάς διεκδικώντας τα στοιχειώδη: την επιβίωση και ένα καλύτερο μέλλον…
Την ώρα που έκανε αγροτικές εργασίες «έσπασε ο διάολος το ποδάρ’» και είχε το ατύχημα με το τρακτέρ του (εργαλείο δουλειάς και αγώνα όπως έλεγε). Τί κι αν το ατύχημα έφερε νέα προβλήματα στην άνιση μάχη που έδινε με την ανίατη ασθένεια; Σκληρός και γερό σκαρί, σφυρηλατημένο στους δρόμους του αγώνα, το πάλεψε παλληκαρήσια! Δίχως παράπονα, αλλά με χαμόγελο, από το σπίτι και το νοσοκομείο! Μπορεί το σώμα να αδυνατούσε, δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και με το μυαλό. Με καθαρή πολιτική σκέψη, μέσα από την πολυετή πορεία του στο ΚΚΕ, όλο αυτό το διάστημα ενημερώνονταν διαρκώς και συζητούσε για οποιοδήποτε θέμα.
Το αγροτικό κίνημα είναι η μεγάλη του παρακαταθήκη. Όργωσε τον Θεσσαλικό κάμπο και τη χώρα ενημερώνοντας και οργανώνοντας τους αγρότες στην Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων και την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, ώστε αφήνοντας στην άκρη τις όποιες διαφορές, να διεκδικήσουν με κοινά αιτήματα την επιβίωσή τους.
Ο Βαγγέλης «έφυγε», σκορπίζοντας θλίψη στους συναδέλφους, τους συντρόφους και όσους αγωνίστηκαν από το ίδιο μετερίζι. Η στάση του και η προσφορά του θα συνεχίσουν να αποτελούν «οδηγό» για το αγροτικό κίνημα…
Καλό ταξίδι πολυαγαπημένε φίλε.
Κώστας Παλαιός
