Το φιλικό με την ΑΕΛ ήταν άκαιρο και το γράψαμε στο πρόσφατο ρεπορτάζ.
Μοιραία όταν αντιμετωπίζεις μία ομάδα που έχει 30 παίκτες έτοιμους για πρωταθλητισμό στη Β’ Εθνική, που έχει ξεκινήσει προετοιμασία και είναι σε άλλο επίπεδο, κινδυνεύεις ν’ ανοίξει το σκορ!
Και όταν ανοίγει ένα σκορ έστω και σε φιλικό, σχηματίζονται εντυπώσεις! Είναι αναπόφευκτο. Και μαζί με τις εντυπώσεις αρχίζει και η γνωστή… “κριτική πληκτρολογίου”.
Η Αναγέννηση όχι μόνο δεν είναι έτοιμη, αλλά θέλει ακόμη πολλή δουλειά και επιπλέον ενίσχυση. Απ’ αυτή την άποψη, λοιπόν, ακόμη κι αυτή η ήττα υπήρξε χρήσιμη διότι δημιουργεί επιπλέον πίεση και ανάγκη για ενέργειες θωράκισης και δουλειάς!
Κάτι που το ξέρουν οι υπεύθυνοι, διότι ήδη έχουν ξοδέψει ένα σωρό χρήματα για να σταθεί η ομάδα στα πόδια της. Δεν περίμεναν το φιλικό με την ΑΕΛ να το διαπιστώσουν.
Από κει και πέρα η Αναγέννηση, παρότι δημιουργείται εξ αρχής και εκ θεμελίων σ’ ο,τι αφορά το ρόστερ της, έχει όλες τις προδιαγραφές να πρωταγωνιστήσει στη Γ’ Εθνική.
Με μια βασική προϋπόθεση: Να διατηρήσει τον κόσμο δίπλα της!
Αν ζήσουμε το έργο ένας να πληρώνει (εδώ και τέσσερα χρόνια με πορείες πρωταθλητισμού, ανόδους, πτώσεις, κορωνοϊούς, πλημμύρες, άθλιες διαιτησίες κλπ) εκατομμύρια σε μία καταρημαγμένη περιοχή και οι υπόλοιποι να περιμένουμε με το… τουφέκι πότε θα στραβώσει η δουλειά να του την “πούμε”, θα έχουμε άσχημη κατάληξη.
Έχει συμβεί και στο παρελθόν και σε πολύ καλύτερες συνθήκες, σε καιρούς ευμάρειας…
Όλοι αγαπούν τις νίκες! Πάνω απ’ όλα όμως, για ομάδες όπως η Αναγέννηση που παραμένει ζωντανή σε μία επαρχία που μαραζώνει, πρέπει να αγαπάμε τις προσπάθειες του τόπου μας!
Αν δεν το τηρήσουμε έστω και στοιχειωδώς με μία σοβαρή ενίσχυση ηθική σε όλους όσοι αυτή τη στιγμή επιχειρούν την ανασυγκρότηση, η κατάληξη θα είναι θλιβερή.
Η Αναγέννηση συμπληρώνει 120 χρόνια ζωής τον Οκτώβριο.
Τεράστια υπόθεση αν αναλογιστούμε ότι ομάδες που έχουν διαγράψει πορείες ακόμη και στην Ευρώπη έχουν “σβήσει” (βλέπε Ξάνθη).
Στο χέρι της Καρδίτσας, λοιπόν, είναι αυτή η ιδιαίτερη χρονιά, να “σημαδευτεί” από μία ανοδική πορεία.
Οχι τίποτα, αλλά αν χάσουμε και την Αναγέννηση, όπως τόσα άλλα που είχε κατακτήσει η περιοχή και έφυγαν “νύχτα” (βλέπε σχολές), απλώς θ’ ανακυκλώνουμε τη μιζέρια μας!
Ανακατεμένη με τα λασπόνερα κάθε Σεπτέμβρη…
Θ.Κ.
