Αυτή την περίοδο που τα βουνά των Αγράφων καλωσορίζουν επισκέπτες και πεζοπόρους, γίνεται ξανά αντιληπτό ότι η ομορφιά και η επαφή μας με τη φύση, η περιπλάνηση στις πλαγιές και στους κρυφούς όμορφους τόπους κοντά στις βουνοκορφές, δε νοείται να χαθούν για να προωθηθούν οποιεσδήποτε βλέψεις ορισμένων για δημιουργία βιομηχανικών πάρκων ενέργειας, χρησιμοποιώντας μάλιστα το όνομα της «ανάπτυξης».
Τα υψηλότερα σημεία των βουνών, που ισοπεδώνονται με διάνοιξη δρόμων, η πιθανότητα καταστροφής ποταμών και διαταραχής ολόκληρων οικοσυστημάτων, της απλοϊκής ζωής των κτηνοτρόφων αλλά και παραγωγών, αποτελούν τις πρώτες κύριες επιπτώσεις σε ορεινές τοποθεσίες, όπου το πόδι του ανθρώπου έφθανε μέχρι πρότινος κυρίως για εξερεύνηση και απόδραση στη φύση. Πλέον οι βλέψεις… άλλαξαν και πέρα από την πρόφαση της πράσινης ενέργειας, κάποια άτομα κοιτούν οφέλη και σε οικονομικό επίπεδο που μπορούν να αποσπάσουν από το περιβάλλον.
Αντικρίζοντας την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε πολύ υψηλά και δύσβατα μέρη στην Ελλάδα, με πλούσια βλάστηση, αναδύονται κρίσιμα ερωτήματα, όπως ποιά θα είναι η τύχη όλων αυτών των μεταλλικών αντικειμένων, αυτών των λεπίδων κ.α., όταν αυτές οι «δραστηριότητες» θα φθάσουν στο τέλος τους.
Σε άλλες πολιτείες του κόσμου, όπως στο δυτικό Τέξας, οι αρμόδιοι απέτυχαν να προστατεύσουν τις κοινότητες από αυτές τις κατασκευές, όταν ήρθε η ώρα της ανακύκλωσης. Η διαδικασία της ανακύκλωσης των αντικειμένων δεν προχώρησε ποτέ ιδανικά, και όλα τα εξαρτήματα κατέληξαν σε μεγάλης έκτασης χωματερές, με αποτέλεσμα ακόμη και την επιδείνωση της υγείας ανθρώπων της αμερικανικής πολιτείας. Μπορούμε εύκολα να κατανοήσουμε, ποιους κινδύνους θα αντιμετωπίσουμε στο μέλλον, καθώς ήδη αυτές οι εικόνες έρχονται από μέρη όπου η… ανάπτυξη έκανε ταχύτερα βήματα μπροστά.
Δ.Γ.
