ΤΟΥ ΘΕΟΔΟΣΗ ΚΑΤΣΑΡΑ
Όταν εμφανίστηκε στα περίεργα γήπεδα το εν λόγω άθλημα ξεπήδησε από τις ελιτίστικες αυλές και τα γρασίδια της μπουρζουαζίας και απλώθηκε παντού.
Έψαχναν οι πιτσιρικάδες σε κάθε λαϊκή γειτονιά του πλανήτη για ρακέτες και έναν πρόχειρο χώρο να στήσουν ένα διχτάκι στη μέση!
Αυτός το έκανε λαϊκό! Και ως λαϊκό, όπως και το ποδόσφαιρο, έτυχε και της ανάλογης εμπορευματοποίησης και δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τα “πιράνχας” του κέρδους!
Στο Γουίμπλεντον του Λονδίνου, πριν απ’ αυτόν έπαιζαν μόνο οι πρόγονοι του… Κάρολου και οι κολλητοί του Μπάκιγχαμ!!!
Μετά από τα όσα έκανε αυτός πέρασαν απο εκεί όλες οι φυλές του κόσμου και φυσικά οι κάμερες!
Κάπως έτσι άρχισαν να γνωρίζουν το τενις οι Έλληνες απο εκείνες τις πρώτες μεταδόσεις του Διακογιάννη στην ΕΡΤ!
Ο υπογράφων, ως γόνος οικογένειας μεταναστών στη Σουηδία, τον γνώρισε νωρίτερα, διότι εκεί η τηλεόραση τον είχε ήδη αναδείξει ως τον μεγαλύτερο πρωταγωνιστή της χώρας του!!!
Έπαιζε μόνιμα πίσω απο τη γραμμή και σπανίως έμπαινε στον κόπο να ανεβαίνει στο φιλέ!
Κι εκεί που έλεγες οτι “τώρα ήρθε η ώρα να χάσει”, έβγαζε από το μυαλό του ένα… σενάριο για οποιονδήποτε αντίπαλο και κέρδιζε ή έχανε όποτε του κανε κέφι…!!!
Η φιγούρα του, με το μακρύ μαλλί και την κορδέλα, ήταν από μόνη της ένα… ρεύμα που ακόμη κρατάει!
Στα 26 του, λίγους μήνες μετά αφού κέρδισε τον “τρελό” μόνιμο αντίπαλο του (και αυθεντικό φίλο οπως αποδείχθηκε όταν έσβησαν τα φώτα), Μακενρο για μία ακόμη φορά στο Λονδίνο στον περιβόητο “τελικό του αιώνα”, σηκώθηκε κι έφυγε!
Χωρίς μάλιστα να παραστεί στις απονομές στο τελευταίο ματς, χωρίς να αλλάξει στ’ αποδυτήρια!
Έβαλε “στοπ” την καριέρα του στο απόγειό της, όταν είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του.
Εξαφανίστηκε και έπαιζε μόνο σε κάτι άσημα τουρνουά κάνοντας πλάκα τους χορηγούς, τους διοργανωτές που τον απειλούσαν με ενεργοποίηση ρήτρων εκατομμυρίων!
Οπως αποδείχθηκε τα είχε… “γραμμένα” κανονικά!
Στα… “γεράματα” (35) του ήλθε ξαφνικά η έμπνευση να ξαναπαίξει! Με τον ίδιο τύπο ρακέτας μάλιστα, την ξύλινη!
Μόνο και μόνο η παρουσία του ξαναγέμισε τα γήπεδα και επανέφερε την ατμόσφαιρα εκείνων των αγώνων στα τέλη του ‘70 και στις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Σκιά του εαυτού του έχανε από τον κάθε πικραμένο!
Αυτοκαταστροφικός, τα κανε μαντάρα στην προσωπική του ζωή, έφθασε στο σημείο να βγάλει ακόμη και τα τρόπαιά του στο Γουίμπλεντον και δύο νικηφόρες ρακέτες στο σφυρί!
Ο Μάκενρο, ο Κόνορς και ο Αγκάσι, τρείς επίσης θρυλικές φιγούρες που “ζούσαν και ανέπνεαν” για να τον κερδίσουν όταν έπαιζαν αντίπαλοι, τα έσωσαν ώστε να μην ξεπουληθούν σε κάποιους ζάμπλουτους και αργόσχολους Μπουρζουάδες!
Η κίνησή του, όμως και πάλι έδειξε που ακριβώς είχε “γραμμένα” τους τίτλους και τα τρόπαια…
Ο “άνθρωπος πάγος” όπως τον βάφτισαν από του τρόπο με τον οποίο αγωνίζονταν, είχε τελικά πολλή φωτιά μέσα του…
Ο Μπγιορν Μποργκ.
Ο Μαραντόνα του τένις…
