«Tα τύμπανα του παγκόσμιου πολέμου ηχούν ξανά σε όλα τα μήκη της υφηλίου».
Η ανθρωπότητα δεν εδέησε να ζήσει με ειρήνη πάνω από 80 χρόνια από το τέλος του προηγούμενου πλέον καταστροφικού που έκλεισε με τη είσοδο στον πυρηνικό τρόμο.
Η Ευρώπη γίνεται θέρετρο αναθεωρητισμού από Ρωσία και Τουρκία σε πρώτη φάση, ενώ από το… «πάρτυ» δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα Βαλκάνια, με τα όσα συμβαίνουν εσχάτως σε Κόσσοβο και Βοσνία.
Η προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης βέβαια είναι στραμμένη στην Κινεζική θάλασσα με τις απειλές της Κίνας προς την Ταϊβάν αλλά και την Ιαπωνία.
Αντιστροφή ρόλων καθώς λίγο πριν το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο το 1937 είχε εισβάλλει η Ιαπωνία στην Κίνα και νωρίτερα το 1936 η Ιταλία στην Αιθιοπία (τότε Αβησσυνία). Οι περιφερειακές εντάσεις και συγκρούσεις σε Ασία, Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή (μη λησμονούμε τα πολεμικά; θέρετρα σε Συρία, Ιράκ και Αφγανιστάν) και ΝΑ Μεσόγειο με την Ελλάδα και την Κύπρο στο κάδρο, θυμίζουν την αντίστοιχη προ του Β’ παγκοσμίου πολέμου περίοδο. Κοινώς «μυρίζει μπαρούτι» σε όλη την υφήλιο.
Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτή τη φάση πάντως το αντιμετωπίζει η Ευρώπη, καθώς ο Πούτιν δεν σκοπεύει να επιτρέψει να γεμίσουν οι αποθήκες των χωρών της με φυσικό αέριο ενόψει του επερχόμενου χειμώνα και προφασίζεται βλάβες στις τουρμπίνες της SIEMENS.
Ο στόχος είναι προφανής να «κρυώσει» και να «πεινάσει» το χειμώνα η Ευρώπη, ώστε να δημιουργηθούν εστίες πολιτικής αναταραχής που θα εκβιάσουν τις κυβερνήσεις να πάρουν πίσω το εμπάργκο και να ενδώσουν στα σχέδια αναθεωρητισμού της ανασύστασης της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σε πρώτη φάση και σειρά μετά θα πάρουν τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης που εμφανίζονται πέρα από ενεργειακά και αμυντικά ανίσχυρα.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο πανούργος Γερμανός πολιτικός Βόλφκαγκ Σόϊμπλε πρότεινε η Γερμανία να ενισχύσει οικονομικά τη Γαλλία, ώστε να δυναμώσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο καθώς η πυρηνική απειλή της Ρωσίας πάνω από την Ευρώπη είναι πλέον ορατή.
Φυσικά σε αυτή τη φάση ο πόλεμος είναι οικονομικός και οι πλέον αδύναμες οικονομικά χώρες όπως η Ελλάδα οφείλουν να προετοιμάσουν εθνικά σχέδια για ενεργειακή και διατροφική αυτάρκεια. Κάτι τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται προσώρας, το Ταμείο Ανάκαμψης η τελευταία μεγάλη χρηματοδοτική ευκαιρία για τη χώρα ελάχιστα δεσμεύει για πρωτογενή τομέα και ενέργεια, ενώ περιέργως έχουμε επενδύσει σε ένα «plan B» που στηρίζεται μόνο στο εισαγόμενο υγροποιημένο αέριο, ενώ υπάρχει η δυνατότητα στο δίκτυο διανομής του αερίου, όπως ανέφερε ο γενικός διευθυντής της ΕΔΑ ΘΕΣΣ Λεωνίδας Μπακούρας να παροχετευθεί βιοαέριο που είναι συμβατό με το φυσικό αέριο (πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για μεθάνιο).
Η σχετική υπουργική απόφαση δεν έχει υπογραφεί από τον αρμόδιο υπουργό Ενέργειας, ενώ Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία κι άλλα ευρωπαϊκά κράτη το έχουν πράξει. Υπολογίζεται ότι οι περίπου 31 μονάδες βιοαερίου που λειτουργούν στη χώρα (αρκετές από αυτές στη Θεσσαλία) μπορούν να καλύψουν το 15% της ετήσιας εγχώριας κατανάλωσης φυσικού αερίου. Καλές οι φρεγάτες και τα Rafale και τα F-16 και F-35 αλλά πρώτα η χώρα για να σταθεί σε ένα τόσο εύθραυστο παγκόσμιο περιβάλλον, χρειάζεται να στηριχτεί στις εγχώριες δυνάμεις παραγωγής για τις οποίες υπάρχει μια απαξίωση.
Η ρήτρα αναπροσαρμογής στο αγροτικό ρεύμα παραμένει υψηλή παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, οι κτηνοτρόφοι σφάζουν τα ζώα τους, χωρίς καμία βοήθεια ακόμη για αγορά ζωοτροφών, ενώ το αγροτικό πετρέλαιο πάει για μετά το δεκαπενταύγουστο σε ότι αφορά την πρώτη δόση.
Με αυτά και με αυτά εισερχόμαστε σε ένα δύσκολο χειμώνα, αβεβαιότητας, φτώχειας και αδυναμίας της εγχώριας παραγωγής να ανταποκριθεί στα αυξημένα κόστη. Τα «κουπόνια» τύπου fuel pass και energy pass, προσφέρουν ελάχιστα επί της ουσίας, ενώ ο κίνδυνος είναι ορατός μεγάλες εκτάσεις στον κάμπο είτε να μείνουν ακαλλιέργητες είτε να ενοικιαστούν ή πουληθούν για «λαμπογιάλια» (βλέπε φωτοβολταϊκά) στους μεγάλους «ενεργειακούς παίχτες», αφού πρώτα ξεπουλήθηκε ο ορεινός μας όγκος στα αιολικά πάρκα αμφιβόλου απόδοσης αλλά… υψηλής επιδότησης!
Και φυσικά μέσα σε όλα αυτά καμία εξέλιξη με την άλλη πολύτιμη πηγή της χώρας τις υδατοπτώσεις και τα υδροηλεκτρικά (βλέπε Αχελώο και Συκιά) θαρρείς και η χώρα θα πρέπει να παραμείνει κράτος εισαγωγέων μεταπρατών και όχι «παραγωγών» ακόμη και με το πανάκριβο φυσικό αέριο τύπου LNG.
Πάμε λοιπόν σε ένα παγκόσμιο σε πρώτη φάση οικονομικό πόλεμο χωρίς να φροντίσουμε να έχουμε ενεργειακά και διατροφικά αποθέματα αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα και ενισχύοντας την εγχώρια παραγωγή, όταν γνωρίζουμε από την ιστορία ότι σε παρόμοιες συνθήκες ηττάται ο πιο εξαρτημένος από εισαγωγές. Γιατί άραγε αυτή η ολιγωρία, ποιες σκοπιμότητες κρύβονται;
Γιάννης Κολλάτος
